آغاز به کار این نمایشگاه همزمان بود با آغاز به کار یک گالری؛ گالری «آران» فعالیت‌های خود را با نمایش 50 عکس رنگی و سیاه و سفید از کامران عدل شروع کرد. همین تازه بودن گالری‌آران و فضای نو و جدید گالری، حس خاصی به بازدیدکنندگان از نمایشگاه می‌دهد اما تفاوت اصلی این نمایشگاه با دیگر نمایشگاه‌های عکس به شیوه ارائه آثار مربوط می‌شود.
همین تفاوت، تاثیر‌گذاری آثار را بر مخاطبان افزایش داده و موجب شده عکس‌های کامران عدل به‌صورت چشمگیرتری ارائه شوند. چاپ عکس‌ها در ابعادی بزرگ، مهم‌ترین دلیل این اتفاق است. در شرایطی که عکاس‌ها برای نمایش آثار خود معمولا توجه چندانی به ابعاد یا قاب کردن آنها ندارند، کامران عدل علاوه بر انتخاب ابعاد 100 در 70 سانتی‌متر، عکس‌های خود را قاب هم کرده است. هر چند شیشه قاب‌ها گاهی اوقات با بازتاب دادن نور مانع از راحت دیدن آثار می‌شوند اما این نحوه برخورد عدل با عکس‌هایش در وهله اول، احترام مخاطب را نیز برمی‌انگیزد.
اما بررسی خود عکس‌های به نمایش درآمده در این نمایشگاه، حکایت دیگری است که به فرصت و فضای بیشتری احتیاج دارد. عدل در این نمایشگاه که تا روز 25 مهر ادامه دارد، تلاش کرده تا از هر بخش از فعالیت‌های خود به‌عنوان عکاس، قطعه‌ای را انتخاب کند و آن را در مقابل چشمان مخاطبان قرار دهد. در «نیم قرن حرکت» هم می‌توان یکی از اولین عکس‌های عدل از تابلوی یک سلمانی را دید و هم عکس‌هایی را که در هنگام سفرهای بین قاره‌ای خود از پنجره هواپیماها گرفته است.
روی برچسب هر عکس که اطلاعات آن را از قبیل محل و زمان عکاسی دربرمی‌گیرد، نام مجموعه‌ای که عکس به آن تعلق دارد نیز درج شده است که همین موضوع به خوبی گوناگونی عرصه فعالیت‌های عدل را نشان می‌دهد و مشخص می‌شود که او در مواجهه با طرح‌های بزرگ و طولانی مانند «بازارهای ایران» و یا در هنگام کار روی سوژه‌هایی شخصی مانند «ابرها» به چه شکلی کار عکاسی خود را انجام می‌دهد.عدل در بخشی از مقدمه مفصلی که در کاتالوگ این نمایشگاه چاپ شده، نوشته است:« قبلاً نوشته‌ام که عکاسی نه فن است و نه تکنیک است و نه هنر؛ عکاسی یک احساس است. تا عکاس نباشید حرف من را درک نمی‌کنید. در عکاسی یک زمان صفر وجود دارد. این زمان صفر همان زمانی است که شما دگمه را فشار می‌دهید و عکس نهایی را می‌گیرید. همیشه گفته‌ام و شاید شما هم از این حرف من خوشتان نیاید، عکاسی سخت‌ترین و مشکل‌ترین شغل در جهان است.
در عکاسی، ما با میلیون‌ها پارامتر مواجه هستیم؛ حتی در همان عکاسی معماری که اگر اجازه کار داشته باشید و خطری متوجه شما نباشد و اعصابتان آرام باشد، کلی باید حواستان را جمع کنید، چون در آنجا نیز شما با هزاران پارامتر مواجه هستید که اولین آنها، همان مخاطب است که این مخاطب‌ها، خودشان هزاران پارامتر هستند. مخاطبین متفاوت هستند و آنجایی شما موفق هستید که بتوانید با آنها رابطه برقرار کنید. شما این ور دنیا هستید و آنها آن ور دنیا. شاید زبان‌شان را هم نفهمید، ولی نگاه‌شان، زبان شما می‌شود.»
